Larraine, mendateko parkinga utzi eta ehiztarien etxolen artetik igotzen
den bidea hartzen hasi gara. Udazkenean, oso ohikoa da pagausoak harrapatzea
Orhin, eta, beraz, gomendatzen dugu ehiza-garai honetan ez igotzea. Neguan,
elurrarekin, bidearen zailtasuna nabarmen handitzen da, batez ere azken
igoeran, alde aldapatsuenean elurra pilatu eta mendiko gailurra izozten baita.
Udan, beraz, arazorik gabe, oso modu atseginean ibili daiteke. Etxolen artean gora egin dugu, modu moderatuan igotzen den bidezidor oso markatu batetik. Galera handirik gabe, bidebanatzerik ez dagoenez, bidezidorrari jarraitu diogu, eta altuera erraz irabazi dugu. Puntu batera iritsi gara igotzen laguntzeko soka batzuk erabiliz. Ez da ezinbestekoa erabiltzea, izan ere, bidexka bat dago ondoan, baina laguntza ez dator inoiz gaizki.
Aurrera egin dugu, eta parez pare azken aldapa pikoari aurre egin eta
ohartuko orduko Orhiren tontorrera igo gara. Tontorrean, erpin geodesikoaren
ondoan, ikusi dugun gailur-monumentu politenetako bat. Plaka bat txori batekin
eta "Orhiko txoria Orhira Tira" dioen inskripzio batekin,
"Orhiko txoria Orhirantz doa" esan nahi duena. Baina plaka ez da
esker oneko gailur honetako gauza eder bakarra. Ikuspegiak amaigabeak dira egun
eguzkitsuetan. Kantauri itsasotik Pirinioetaraino.
Jaisteko, erpin geodesikotik 20 metro aurrera egin eta ezkerrera egin dugu,
modu zuzenagoan jaisten den bidea hartuz. Jaitsierarik handiena eginez gero,
bidezidorrak ezkerrera egin du berriro, eta, igoerako bidearekin bat egin dugu
gara, eta hortik autora itzuliko gara. Esan bezala, ibilbide ezin hobea da
Orhira haurrekin igo eta mendi-ibilian hasteko. Gomendagarria da udaberrian edo
udan egitea, udazkeneko ehiztariak eta neguko elurrak saihesteko.
No hay comentarios:
Publicar un comentario