Vuelta al monte Buciero.

En esta ocasión os quiero presentar uno de los clásicos de Cantabria, la vuelta al monte Buciero; una auténtica atalaya cubierta por el encinar cantábrico, protegiendo a los santoñeses de la bravura del mar Cantábrico. Se trata de una circular de unos 14,5km y 600 metros de desnivel positivo, que denota una gran personalidad por la visita a los faros del Pescador y del Caballo, y los fuertes de San Martín, Napoleón y del Mazo. Una de las cosas que más atrae a la gente a realizar este recorrido, es la visita al Faro del Caballo, para el cual hay que descender 682 escalones según algunos o 700/763 según los carteles que hay al inicio de las escaleras. Os invito a contarlas si tenéis suficiente paciencia para que podamos confirmar este dato. El esfuerzo que supone superar las verticales escaleras, se podrá ver recompensado con un refrescante baño junto al faro en época estival.

Para leer el artículo completo: https://elultimodestino.wordpress.com/2016/02/29/vuelta-al-monte-buciero/

Aketegi eta Aitxuri "Eskirol" irteeratik, 2016/02/20

Aurtengo negu "eskasa" dela eta elurretan aritzeko gogo bizia dago eta kaiolan sartuta dauden lehoiak bezala gabiltza alde batera eta bestera atera nahian. Honegatik ez da harritzekoa elurte baten ondoren inguruko mendiak mendizalez betetzea.

Aizkorriko kanalek, elurrez egoera onean daudenean, aukera paregabea eskeintzen dute kranpoi eta pioletekin jolasean aritzeko. Zailtasunari dagokionez guk nahi adina zaildu ditzazkegu, F edo PD izan daitekeen kanal bat eskalatzetik D edo MD izan daitekeen kanal batera eskalatzera. Kanal hauetan orokorrean ez dugu izotzik topatuko eta gehienetan, kanal edota irteera zailenetan batez ere, mistoan eta belar nahiz lurrean trakzionatuz eskalatu beharko dugu, gure "lasaitasuna" frogatuz.

Otsailaren 13ko astebururako aurtengo bigarren elurtea iragarrita zegoen eta larunbata gauetik astearterarte inguruko mendiak ederki zuritu ziren. Astearen hurrengo egunetan tenperatura hotza mantendu behar zenez, otsailaren 20ko asteburua gorriz markatu genuen, gure "kaiolak" ireki eta aurten lehen aldiz Aizkorriko kanalei bisita egiteko.

Elurraren kalitatea nola topatu genuen ikusita, Aketegi mendira doan "Eskirol" irteera eskalatzea adostu genuen. Jarraitu aurretik argitu beharra daukat "Eskirol" izena guk asmatutako izena dela, gure irteeretan erreferentzi bezala izateko.

Irteera honetara iristeko biderik zuzenena Aketegiko Erdiko kanala ("Nardagaizto" izenaz ere ezaguna) igotzea da. Kanal hau egoera onean dagoenean AD zailtasunaren baitan izango da, baina D zailtasunera iritsi daiteke. Kanalak duen lehen irtengunea zuzen eskalatzen badugu MD inguruan ibiliko dela uste dut. Kanalak lau irtengune ditu eta hauetatik lehenengo biak saihestu daitezke, lehenengoa eskuinetik eta bigarren ezkerretik.

"Eskirol" irteerari dagokionez, 60-70 metro inguruko irteera zuzen eta tentea da, orokorrean 50 gradu inguruan ibiliko dena. Zatirik tenteena (55-60 gradu) hasieran dauka, baina bere eskuinetik ekidin daiteke. "Eskirol" irteeraren inguruko zehaztasunak kronika honetan irakurriko ditzazkezue.

"Eskirol" irteeraren krokisa. Oraingoan Aketegiko Erdiko kanalaren bigarren irtengunea zuzen (orlegiz marraztua) eskalatu genuen.


Ibilbide osoan elurra oso bigun topatu genuen eta ia denbora osoan belaunetatik gora arrastoa irekitzen joan ginen. Irtenguneak nahiz eta elur askorekin izan (laugarrena ezik), elurraren kalitatearen eraginez ez genituen eroso eskalatu eta nahi baino izerdi gehiago bota genituen.

Jaitsiera Iraulera doan Sakonaundi kanalatik egin genuen, Kanalaundi Nagusiarekin batera jaitsiera errazena.



Irteera honen inguruko informazio eta argazki gehiagorako: http://www.smithyrenbloga.com/2016/02/aketegi-1545-m-eta-aitxuri-1551-m.html?m=1

Kilometro Vertical de Fuente Dé (Ascendiendo bajo el Teleférico con destino a Áliva)

Casi todo el mundo conoce o ha oido hablar del Teleférico de Fuente Dé, siendo un lugar muy frecuentado por turistas ya que el año 2014 lo visitaron mas de 600.000 personas. Estamos hablando de una afluencia media de más de 1600 personas diarias.

Pero muy poca gente, en comparación, sube andando el desnivel que salva dicho teleférico. Este es nuestro objetivo de hoy, ascender desde Fuente Dé hasta El Cable, por el trazado del Kilometro Vertical de Fuente Dé, que como su nombre indica tiene un desnivel de 1000 m.

Ver crónica completa en el siguiente enlace:

MendiaK: Kilometro Vertical de Fuente Dé (Ascendiendo bajo el Teleférico con destino a Áliva)

8 MILES secundarios del ARALAR navarrico

Por fin nos ha visitado una dura borrasca este invierno que deja nuestras cercanas montañas con una buena capa de nieve. Dispongo de varios días de fiesta y aprovecho la buena previsión meteorológica para catar el blanco elemento, en un día entre semana que será más tranquilo. Mi idea es calzarme las raquetas y trazar un recorrido que me lleve a visitar cimas secundarias de ARALAR en el entorno de Guardetxe, siempre dentro de territorio navarro.

BELOKI y TXORROTXETA en primer plano con el PIRINEO como telón de fondo

El estado de la nieve y mi forma física irán determinando la ruta que vaya trazando ya que tengo un proyecto de hacer hasta 20 cimas, algunas de ellas casi desconocidas. Al final sólo serán 8 las que visite (OIARBIDE, BELOKIGAIN, BELOKI, TXORROTXETA, TXAMENI, IPUZMEAKA, EURLATZ y HAITZEGI GAÑA) , debido a la abundante cantidad de nieve recién caída que hacían muy difícil avanzar, incluso con las raquetas. Además tuve que abrir huella constantemente con el correspondiente desgaste físico que ello conlleva.


Reportaje completo en ¡¡ Caminadinsensatos!!:  http://caminadinsensatos.com/cimas-secundarias-aralar/

Euskal Mendizaletasunaren XX. Festa

Atzo Portugaleteko Gran Hotel Puente Colgante-n Euskal Mendizaletasunaren XX. Festa ozpatu zen; Ganerantz Mendi Taldeak antolatuta. Portugaleteko alkateak eta EMF naiz Ganerantz-eko presidenteek aurkezpena egin eta gero, Luisa Alonso Pyrenaicako zuzendariaren txanda etorri zen eta Pyrenaicaren XXXIII. Sariak eta EMFren Kirolari ta 2015eko ekintza nabarmenduen sariak banatu ziren. Jaialdiari giroa emateko Los Barbis taldea eta Etxebarria aita-semeak aritu ziren kantuka, lan ona eginda gainera!

Hona hemen sarituen zerrenda:

VI.Itziar Lazurtegi Mateos sariak, Mujeres de Pyrenaica Blogaren sariak:

Bisita gehien izandako sarrera: Monigote pintado. Mati Sanz Rebato.
Sarrera gehien dituen kolaboratzailea: Mendikolore.


Pyrenaicaren argazkilaritza lehiaketa:
1-Pirineo nocturno. Mikel Besga Echavarri
2-Gorbeiako Hegaztiak. José Mª Llavorit Romatet
3-Mount Robson Provincial Park. Marta Castillo Olea.

Pyrenaicaren artikulu lehiaketa:
1-Circuito W del Parque Nacional Torres del Paine. Lorena Arrastua eta Iñaki García.
2-Las dos caras de las Malloas. Joana García Romero.
3-El pozo Lepineux de la Piedra San Martín: un rincón del Pirineo que cambió la historia de la espeleología. Jesús M. López de Ipiña.

EMF sariak.

Mendiko lasterketaren saria: Aritz Egea Cáceres.
Andrés Espinosa saria jarduera alpinistiko onenari: Adolfo Madinabeitia Merino.
Angel Sopeña saria kirol eskaladako jarduera onenari: Rubén Díaz Torres.
Antxon Bandres saria kolaborazio interesgarrienari: Menabi S.L. Skoda.
Andrés de Régil saria mendiko eskiko jarduera onenari: Nahia Quincoces Altuna.
Ibilbideari saria: Club Sestao Alpino.
Euskal Mendizaletasunaren Adiskideak saria: EMMOA.
Loli Lopez Goñi saria emakume mendizaleei: Ruth Craven.
Iraupen luzeko ibilaldien Sheve Peña saria: Jose Maria Lizarralde Ibarra.


Eta argazki batzuk:

Pyrenaicaren 90 urteak Naiz webgunean.

2016aren Otsailaren 16an, artikulu galanta idatzi du Gotzon Aranburuk Naiz webgunean Pyrenaicaren 90. urteurrena dela medio. Era zehatz eta laburbildu batean, Euskal Mendizale Federakuntzaren aldizkariaren bizitzaren nondik norako guztiak kontatu ditu. Artikulu hau irakurtzera gonbidatu nahi zaituztegu, hobeto ulertu dezazuen zenbat borrokatu behar izan den euskal mendizaleon "ahotsa eta memoria" bizirik mantentzeko. Momentu latzak izan dira, baita goxoak ere; baina zuek mendizaleok bizirik mantentzen duzue aldizkari hau zuen lana eta laguntzarekin.

Eskerrik asko!

Artikulua: http://www.naiz.eus/eu/actualidad/noticia/20160216/pyrenaica-90-anos-reflejando-l-montanismo-vasco

Espigüete por Arista Este (El centinela de la montaña palentina)

Hoy nos acercamos a la impresionante montaña palentina, situada en las estribaciones de la cordillera Cantábrica. Una de las zonas más agrestes e inhóspitas de la región de Palencia.

Exactamente subiremos el pico Espigüete por Arista Este, situado en el Parque Natural de Fuentes Carrionas y Fuente Cobre- Montaña Palentina, junto a la localidad de Cardaño de Abajo.

Ver crónica completa en el siguiente enlace:

MendiaK: Espigüete por Arista Este (El centinela de la montaña palentina)

Egino: "Batean kale, bestean bale" bidea, 230 metro, V.

Gezurra badirudi ere Eginon oraindik badago zer ireki eta kronikatxo honetan Eginon beharbada ireki den azken eskalada bidearen berri ematen dizuet: "Batean kale bestean bale". Bide hau ez dugu uste hainbat luzeetako eskalada klasikoan hasiberriak direnei zuzendutako bide bat denik, gainera oraindik garbiketa lan garrantzitsua behar du, baina lan hau egin ezkero bere xarma basatia ere galduko luke. Bidea ez da txarra, baina ez zigun kristoneko gustu eta sentsazio ona utzi, ziurrenik pasatako ezusteen eraginez. Hala ere bosgarren luzea eta hirugarrenean zeharkatzen den ertz zorrotza ikusgarriak dira benetan, nahiz eta bigarren kasuan harkaitz onik ez izan.

BIDEAREN DATU BATZUK

Luzera: 230 metro.
Luzeak: 6.
Nork irekia: Koldo eta Iker 2015eko urriaren 31an.
Zailtasuna: V. Luzez-luze: 1ºL: IV (40 m), 2ºL: III (50 m), 3ºL: IV (45-50 m), 4ºL: IV- (15 m), 5ºL: V (50 m) eta 6ºL: IV (40 m). Bidea ekipatu gabea dago eta, Ikerrek eta Koldok dioten moduan, bide "basatia" da, oraindik harri eta harkaitz aske eta hautsiak dituena. Nahiz eta zailtasuna handia ez izan ez dut uste mota hontako eskaladan hasiberria den batentzat egokia denik.
Orientazioa: Hegoaldea, udan bero handia pasa daiteke. Honegatik ura eramatea gomendatzen dut.
Hurbilketa: kotxea uzten den lekutik 20-25 minutu.
Jaitsiera: Aztorea eta Usoatik jaisten den ohiko bidetik. Bidearen amaieratik Eginora 40 minutu inguru.
Eramandako materiala: 60 metroetako bi soka, luzera ezberdinetako 12 express zinta eta zinta batzuk (batzuk luzeak) bilgune eta harkaitz-zubietarako. Aseguruei dagokionez Alien semaforoa (grisa ere bai), Camalot jokoa eta Lincam hori eta gorria. Ez genituen fisurerorik eraman baina hauek jartzeko leku paregabeak daude. Walkie-talkie pare bat ere eramatea komeni da bilguneen artean oihuka ez aritzeko.
Bidea eskalatzeko pasatako denbora: Izandako komeri guztiak barne 5 ordu.

BIDEAREN KROKISA

Bidearen kokalekua. Ondoan dituen Udaberri, Berta eta Elmer bideak adierazi ditut kokalekuaren ideia zehatzago bat egiteko.


Krokisa zehatzago.






Informazio eta argazki gehiagorako: http://www.smithyrenbloga.com/2016/02/egino-batean-kale-betean-bale-bidea-230.html?m=1

Bidea ireki zuten Iker eta Koldoren deskribapena: http://mendiaetaeskalada.blogspot.com.es/2015/11/batean-kale-bestean-bale-egino.html.

Segurtasuna vs. aluminiozko materiala

Nere inguruan, lasterketetatik etorritako ohitura txar asko ikusten ditudala pentsatzen dut, tartean Aluminiozko kranpoiak mendian lasai erabiltzea. Neri ez zait gustatzen!
Eski lasterketak mendian egiten dira, baina prestatutako baldintzetan (seguruago).
Gure kasa mendira goazenean, lasterketako ohiturak eramaten direla pentsatzen dut. Nere ustez akats bat da, inoiz ezin ditugu ahaztu mendiko segurtasun arauak!!!

Lehenago ere honi buruz idatzia daukat ibilkarin . Gaur Aluminiozko kranpoiez jardun nahiko nuke. Bide batez, Smithyren blogian ere aukitxu dot kranpoien inguruko gomendio sorta

Duela urte batzuk Aluminiozko kranpoiak norbaiti hautsi zitzaizkiola entzuna neukan. Oraingoan nere begiekin ikustea tokatu zait. Ez kasualitatez, biak hautsi zitzaizkion eta.

Lasterketan izan zen, eta soka finko bat jarria zegoen disipadorearekin zintzilikatzeko. Pentsatu soka finkoa jarri gabe egon izan balitz, edo mendian gure kasa goazela gertatu izan balitz.
Eta pentsatu, lasterketetan egiten dugun bezela, piolet gabe, bastoiekin, eta aluminiozko kranpoiak soilik jarrita, izoztutako malda jeisten kranpoia apurtzen bazaigu...

Argazkiotatik kranpoien ekoizlea borratu dut, ez delako markaren kontrako ezer, baizik eta aluminiozko materiala non erabili eta non ez, gogoeta egiteko mendizaleeri.

Eskerrik asko Ion argazkiengatik!!

Gogoeta baita ere, gramo batzuk aurreztearren, lehenengo kranpoi parea aluminiozkoak erosi dituzteneri. Nere ustez hori akats bat da.

Nere gomendioa, lehenengo erosi burnizko kranpoiak! Gaur egungoak ez dira hain astunak, mendirako primeran doaz, eta lasterketetan ere ondo doaz. Ondoren, lasterketetako friky bat izan nahi baduzu, eta gramo batzuk eta milesima batzuk aurreztu, erosi bigarren pare bezela aluminiozkoak. Baina mendira ateratzeko asmoa baldin badaukazu, nere gomendioa, beti, benetako materialarekin, mesedez.

Hortik aurrera, hau jakin arren, norbaitek arriskua baloratu eta material arina mendira eraman nahi badu, noski, libre da hori egiteko. Denok hartzen ditugu momenturen batean arrisku batzuk, baina garrantzitsuena nere ustez, arrisku horiek hartzen direla kontziente izatea da.
Horregatik, nik argi daukat hasi berrieri gomendioak emateko orduan zer esan. Ahaztu pisua, eta bermatu segurtasuna. Hortik aurrera, erantzukizuna zurea da.

pirukeriaken detaile gehiago

Premiados EMF XX Gala del Montañismo Vasco/ EMF Sarituak Euskal Mendizaletasunaren XX. Festa

San Miguel eta Artxueta, Uharte Arakiletik.

San Miguel mendia Euskal Herrian ezinbestean igo beharreko mendia da, ez mendi bezala duen interesagatik, honen inguruan arnasten den historia eta kondairagatik baizik. Bertan, preso, herensuge, goaingeru eta ezpata borroken istorioak bizitzeko aukera izango dugu. Santutegian sartu, txokoren batean eseri eta ixiltasuna sentitu eta entzuteak merezi du. Eguneroko zaratengatik urrun, igoeran pasatako nekeak uxatu eta nolabaiteko pake sentsazioa izango dugu.

Lekunberri nahiz Uhartetik bertara kotxez iritsi daiteke, oinez aldiz, ibilbide asko dira bertara eramaten dutenak, ezagunenak beharbada Uharte eta Baraibarko bideak eta Larraitz nahiz Eniriotik Errenaga eta Guardetxetik pasatuz datorrena.

San Migueleko Santutegia, ederra benetan.


San Miguel mendiaren ipar ekialdean antena eta burdinez "kutsatutako" Artxueta mendia dago, aurrekoa baino altuagoa. San Miguelera igotzen diren mendizale askok ez dira Artxuetara igotzen, bertako ikusmira galduz. Sakanaren gainean atalaia ikusgarria da eta bertatik dugun ikusmira ez dago San Miguelen. Mendi honetara ere, nahi izan ezkero, kotxez igo daiteke.

JARRAITUTAKO IBILBIDEA

Uharte Arakilen hasi eta hemendik gora San Miguelera doan ohiko bidea jarraituko dugu, tartean Amorleku trikuharria bisitatuz. Igoeran Otsopasajeko trikuharria bisitatzeko aukera ere badago, baia ez nuen topatu, igoeran sufritu nuen haizea dela eta itsu-itsuan igo nintzen eta.

San Migueleko Santutegian gorputz eta arimari atsendetxo bat eman eta Artxueta mendia bisitatuko dugu. Uhartera itzultzeko "Meatzeko bidea" jarraitzeko proposamena luzatzen dizuet. Honetarako Lekunberrira doan errepidea 15garren kilometroraino jarraitu eta bertatik abiatzen den bide bat jarraituz meatzetako bidearekin bat egingo dugu. Jaitsieran, GR-20 ibilbidearen D.4 saihesbidea jarraituz, Luperta trikuharria bisitatzeko aukera izango dugu.

IBILBIDEAREN DATU BATZUK

- Luzera: 17,5 kilometro.
- Punturik baxuena: Uharte Arakil, 460 metro.
- Punturik altuena: Artxueta, 1343 metro.
- Metatutako desnibel positiboa: 1030 metro.
- Igotako mendiak: 2.
- Ura: San Miguelen ura hartu daiteke (taberna eta komunak daude), dena den, komeni da ura eramatea.
- Zailtasuna: Bideak ez dauka zailtasun berezirik, baina jaitsierako bidean kontu handiz ibili behar da ez galtzeko.
- Eramandako materiala: Ez da material teknikorik behar.
- Ibilbidea egiteko pasatako denbora: 2 ordu eta 50 minutu atsedenaldiak eta "galduta" ibilitako tarteak kontutan hartuz. Tarte batzuetan korrika txikian aritu nintzen, beraz, ibilbidea oinez egiteko asmoa baduzue kontutan izan.

Bidea deskargatu nahi baduzue.

San Miguel eta Artxueta Uhartetik 17,8 km Autor: Smithy

Informazio eta argazki gehiagorako: http://www.smithyrenbloga.com/2016/01/san-miguel-1237-m-eta-artxueta-1343-m.html?m=1

2015/07/13 Punta Vallaccia (2640m). DOLOMITAS

Toma de contacto con los Dolomitas, en pleno val di Fassa y partiendo del lujoso Camping Vidor realizo una ascensión expres. Aunque no tenga ninguna dificultad técnica reseñable sí que nos encontraremos con un desnivel potente, eso sí las vistas magníficas.



Destacan las vistas del macizo del Catinaccio

Ver reportaje completo: http://igertu.blogspot.com.es/2015/11/20150713-punta-vallaccia-2640m.html

Otras ascensiones/rutas de este viaje por Dolomitas:
Vuelta al Sassolungo
Piz Boè (3152m)
Nuvolau (2575m) y Cinque Torri
Lagazuoi (2778m)

Elur-Jausi Guneetako Segurtasuna (ACNA-STA1)

Azkoitiako Anaitasuna mendi elkarteak antolatutako elurjausi ikastaro baten berri izan nuen.
Nahiko obsesionatuta nago segurtasunarekin, eta aurten horrelakoren bat egitea aurrikusita neukanez, apuntatu egin nintzen!

ACNA (Associació pel Coneixement de la Neu i les Allaus) erakundeak STA1 eta STA2 ikastaroak ziurtatzen ditu. Guk ACNAko Eduardo Gonzalez (Mountain Lines) egin genuen teorikoa Azkoitian, eta praktikoa egiteko Araneko haranean dagoen Saboredoko aterpetxera joan ginen. Praktikoa 7 ikasletako ratioan egiteko, beste bi irakasle batu ziran, Jabier Barro eta Montse Bacardit (azken honek Lauegiko nibologia parteak egiten ditu).
Ikastaro honetan pila bat ikasi eta disfrutatu dudan sentsazioa daukat. Zalantzarik gabe, danori gomendatzeko ikastaroa da.
Guk luxuzko irakasleak eduki genituen, baina ez dago Araneraino joan beharrik ikastaroa egiteko. ACNAk ziurtatuta, Canfranc-eko Alurten ere egin daiteke, edo Esqui Libre eta Nafar Gideri esker Ikastaroa euskaraz ere egin daiteke.

Guk egindako ikastaroaren berri
Maxixatzen-en argitaratutako artikuluan 
edo Pirukeriak blogean ere ikusi dezakezue