Itziarko talaia

 

Zumaia, Itziar, Deba eta Mutriku osatzen duten Euskal Kostaldeko Geoparkearen zati interesagarrienetako batean murgilduko gara, paisaia protagonista bakarra den lurretan hain zuzen ere. Hamahiru kilometroko luzera duen ibilbidearen zati honetako paisaia liluragarri honetan, Mendatako portuari lotuta zegoen Itziarko Talaia ere bisitatuko dugu, labarren ertzetik aurrera egiten dugun bitartean. Ibilbide erraza eta ondo balizatua, Gipuzkoako Biraren (GR 121) marra zurigorriek eta bereziki inguru hau ere zeharkatzen duen PR-Gi 5001aren zuri eta horiek erakutsiko digute jarraitu beharreko bidea.

 

Errota Berri jatetxe eta landetxearen ondoan dagoen aparkalekuan kotxea utzi eta berehala ikusiko dugu hartu beharreko bidea, Itziar aldera doana utzi eta Itxasperantz zuzentzen dena aukeratuko dugu. Langa igaro eta haltzadian zehar marrazten den bidetik erraz egingo dugu aurrera. Kilometro pasatxo bete eta gero, kostara gerturatu eta goian ikusiko dugun Portutxikiko behatokira igoko gara. Lurraren historiako pasarteak gordetzen dituen paisaia ikusgarria agertuko zaigu begien aurrean. Panoramika zabala bezain erakargarria.

 

Behatokitik pistara jaitsi, artadia eta baratzaren ondotik pasa eta Sakonetako sarreran izango gara, itxasotik oso gertu. Garai batean, hemen Zentral Nuklearra egin nahi izan zuten eta zorionez, herritarren presioagatik lortu zen gaur egun gozatzen dugun ingurune paregabe hau zegoen bezala uztea. Egurrezko zubitxoa igaro eta xenda nabarmen batek aldapa pikotik eramango gaitu. Gure eskuinera Sakonetako puntara doan xenda txikia utzi eta goi aldera aterako gara. Gure mendean, Sakonetako hondartza bikainaren ikuspegi zabala edukiko dugu.

 

Maldan behera, Mendata aldera jaitsiko gara eta izen bera duen errekastoa igaro ondoren, porlanezko pistara igo eta eskuinetik Mendatagañako tontorrera iritsiko gara. Ikuspegi paregabe duen leku honetatik egin dugun bidea ikusteaz gain, Kantauriko marearteko zabalgune handienetakoaz gozatzeko parada izango dugu.

 

Maldan behera, porlanezko pistatik jaitsi eta trenbidea gurutzatuko dugu, GR zaharraren xenda bilatuz. Malda txikia igo, ataka igaro eta metro batzuk beherago Itziarko Talaia izandakoaren hondarrak ikusiko ditugu. Eta bertan, talaia honi buruz azalpen hau irakurriko dugu: “Balearen arrantza Erdi Arotik jarduera garrantzitsuenetakoa izan zen euskal kostaldean. Inguruko herrien artean egiazko lehia izaten zen balea nork harrapatuko, eta itsasoan zetazeoa bistaratzea zen lehen urratsa lasterketan ateratzeko. Talaia hau, Mendatako portuari lotuta zegoen. Itziarko biztanleek eta Itxaspeko baserriek abantaila txiki bat izan zezaketen dorre honetako seinaleak ezin baitziren bistaratu Deba, Mutriku eta Ondarroako herrietatik”.

 

Balearik ez dugu hemendik begiztatuko, beraz, maldan behera metro batzuk jaitsi eta lehen etorritako bidearekin bat egingo dugu. Hemendik abiapuntura itzultzeko ez dugu arazorik edukiko, berriro Sakonetako labarren gainetik marrazten den xendan barrena itsas ondoraino jaitsiko gara. Norbaitek nahi izanez gero, Sakonetako puntara igotzeko aukera izango du, baina beti ere kontu handiz. Portutxikiko talaia atzean utzi eta abiapuntura itzuliko gara.

 

 

Klikatu hemen ARGAZKIAK ikusteko

https://askemikel.blogspot.com/2016/10/itziarko-talaia.html

Powered by Wikiloc

Cuevas de Errekaseku

 

     Esta semana os propongo visitar las cuevas de Errekaseku, ya en Bizkaia, una excursión de unos 20 km. ida y vuelta y 600 metros de desnivel

     Comenzamos desde aparcamiento de la Casa del Parque (coordenadas: 42.985272, -2.831238). La primera parte, hasta las inmediaciones de las cuevas de Azoleta, está detalladamente descrita en una publicación anterior que podéis ver AQUÍ. Aun así, la resumo en el siguiente párrafo:

     Desde la Casa del Parque tomamos la pista paralela al río en dirección norte (GR-282) unos 4,5 kilómetros. En ese punto  (coordenadas: 43.016674, -2.830099) tomamos la pista que sale a la derecha y, unos 100 metros después (coordenadas: 43.017048, -2.828727), el sendero que se inicia a mano izquierda. Más adelante (coordenadas: 43.017665, -2.826989), la senda se encuentra con la pista que tendremos que seguir hacia la izquierda hasta la cabaña Gorostiano (coordenadas: 43.025585, -2.811445). Ahora tomamos la senda boscosa que parte desde la trasera de la cabaña y la seguimos hasta el punto 43.034638, -2.812410.

     La senda continúa, y nosotros seguimos por ella. Pasaremos por el punto intermedio 43.036761, -2.810500 y continuaremos más o menos hasta el punto 43.038041, -2.809665, donde abandonaremos la senda para dirigirnos, campo a través, a mano derecha en busca de las cuevas. La más cercana (de las que logré encontrar) está en el punto 43.036412, -2.800066. Se trata de una sima, que nos tendremos que conformar con ver desde fuera.

     A menos de 100 metros al sur llegamos a la primera cueva que podemos visitar, una gatera repleta de mosquitos (coordenadas: 43.035851, -2.799847), si bien yo preferí no intentarlo ante tal nube de insectos. Sin embargo, a unos 50 metros de allí en dirección sureste (coordenadas: 43.035704, -2.799426), tenemos otra sin mosquitos, al menos cuando yo la visité. La entrada es una gatera que se va ensanchando, aunque no demasiado. Al cabo de unos 10 metros hay un sumidero con bastante barro y, más adelante, se va estrechando y se hace complicado continuar.

     Abandonamos esta cueva y vamos a buscar la última y más hermosa de todas. Tenemos que dirigirnos al río en dirección noreste más o menos, por un terreno con mucha pendiente y difícil de transitar, hacia el punto 43.036049, -2.798601. Ahí encontraremos una bonita cascada que esconde una nueva cueva. Si no hay demasiado caudal, el agua entra en la tierra directamente, así que tenemos, a la vez, cueva, cascada y sumidero. ¡Precioso!

     Disfrutad de la excursión y, como siempre, no olvidéis respetar las formaciones y a los habitantes de la oscuridad. ¡Hasta otra semana!

 

NOTAS:

     Las coordenadas son WGS84 (EPSG:4326), el sistema en que se basa el GPS y el que usa Google Maps (podéis copiarlas y pegarlas directamente en Google Maps tal como están escritas).

     Podéis ver el resto de las fotos y/o vídeos de esta ruta en https://pateandoalava.blogspot.com/, junto a varias decenas más de excursiones.

APEZAINBERRO - CORONA - LERDENGIBEL - CASCADA IRURREKAETA desde el Km 27,5 de la NA-1720. 20-11-23

 

Aprovechando que estamos en el dique seco por la maldita ciática, vamos actualizando el blog con excursiones del año pasado y que se quedaron en el tintero. El pasado 20 de noviembre, me fui con el amigo Josetxo a dar un paseo por al Sierra de Otsa, y vistiar la cascada de Irurrekaeta y las cimas de Apezainberro, Corona y Lerdengibel. Vamos hasta el Km 27,5 de la NA-1720, carretera que recorre el Valle de Artze, desde Nagore hasta el camping de Espinal y en donde a cada curva nos sorprende con rincones bucólicos. Llegamos a la zona llamada "El Cargadero", un pequeño aparcamiento situado en el punto kilométrico 27,5, situado a la orilla de la regata Irurrekaeta.

Salimos desde el aparcamiento (845 m.) tomando la senda que va por la orilla derecha de la regata, vamos ascendiendo hasta pasar junto a un puente que viene de la otra orilla, y seguimos la senda marcada con marcas naranjas, por medio de un bonito hayedo, hasta llegar a un desvió a la izquierda (960 m.), que nos lleva hasta la cascada. Decidimos no bajar a la cascada ya que vemos bastante gente, y visitarla a la vuelta. Seguimos ascendiendo por la senda paralelos a la regata hasta llegar a un punto que la cruzamos (955 m.) y seguimos subiendo por la senda de la orilla izquierda, hasta que volvemos a cruzar a la orilla derecha (1064 m.)y poco a poco nos vamos separándonos de la regata, para subir por pronunciada ladera en medio de un maravilloso hayedo. A partir del último cruce de la regata el sendero no está claro, saltamos una alambrada (1130 m.), y de vez en cuando sale un hito a nuestro paso, cruzamos varias pistas de sacas de madera y subimos hasta la zona alta nos encontramos con un precioso prado, donde se encuentra la cima de Apezainberro o Alto de Xurice (1289 m.)...............

El repor completo en :

https://covaloria.blogspot.com/2024/02/apezainberro-corona-lerdengibel-cascada.html

Urritzate inguratuz

 

Iparla, Alkaxuri eta Gorramendiko mendiek gordetzen duten Urritzateko haran ezkutua urtetan ohiko mendi ibilbideetatik at egon da, baina egun bertaraino autoz gerturatu daiteke eta bere ondoan dagoen Aritzakun haranarekin batera, asko dira jasotzen dituzten bisitariak. Ordura arte zuten xarma galdu dutela esan daiteke, baina zorionez ez dute betidanik erakutsi duen edertasun  basatia galdu.

 

Iparla

Mendizale gehienek Sumusako Bentako ingurua aukeratzen dute mendietara igo edota itzuli osoa egiteko. Guk, aldiz, Gorramendi eta Iparlako mendilerroak lotzen dituen mendikate apalago bat aukeratu dugu. Aizpitza antenaren azpiko aldean dagoen errepidearen bazterrean autoa utzi eta berehala eskuinetik Iparla aldera ateratzen den bide zabala hartu dugu. Mendi muinoen magaletan zehar erraz egin dugu aurrera. Inzpideko eta Meaka lepoak pasa eta Lizarlepora iritsi gara. Inguru bakarti honetan dauden pagadiak eta zelai zabalak tartekatuz, Astate mendiaren magaletara gerturatu gara. Abiatu garenetik eta kasik ibilbide osoan zehar, lurrean edota zuhaitzen enborretan margotutako arrosa koloreko borobil txiki batzuek asko lagundu digute bide zuzena aukeratzen.

Xenda on batek basoan murgildu eta lepora heldu aurretik “Arrietako surtsa” izena duen iturrian zintzurra freskatu eta kantinplorak betetzeko aukera izan dugu. Arrietako lepotik gertu, Izpegitik datorren bidearekin bat egin dugu eta aurrez aipatutako bide-seinaleekin batera GR 10ari dagozkion marka zurigorriak izan ditugu lagun. Aurrez aurre dugun malda pikoari heldu eta xenda estu batetik, harri eta garo artean Tutuliaren tontorra ezker aldetik inguratu eta Gapelu lepora jaitsi gara Iparlako tontorrera igotzeko azken aldapari ekinez. Erpin geodesikoa eta buzoi zaharra. Iparralderantz lainoak dena estaltzen du eta ezin izan dugu itsaso zuriaren mendean dagoen ikuspegiaz gozatu. Hegoalderantz, berriz, Alkaxuriko piramide zorrotza, Urritzate eta Aritzakungo haranak berezituz. Gertu Itsusiko haitzak eta Lapurdiko mendirik garaiena den Artzamendi.

 

Alkaxuri

Alkaxurira igotzeko abiapuntua den Sumusako benta aldera jaisteko GR 10ak gailurreriaren paraleloan doan bidea erakutsi digu. Azkar jaitsi gara Iparlako lepora eta metro batzuk aurrerago, markak utzi eta ipar-mendebalderantz jo dugu belardian marrazten den xenda batetik. Horrela, Latxoko lepora heltzean bidea zabaldu egin da eta malda bizian azkar galdu dugu altuera. Behean ikusi dugu Sumusako bentara iristeko, hasieran deseroso samarra den pista zabaletik errepidera jaitsi gara. Luzea eta nekagarria gertatu zaigun jaitsieratik errekuperatzeko eta gure gainean dugun Alkaxuriko piramidearen tontorrera igotzeko erreka bazterrean eseri eta hamaiketakoa egitea erabaki dugu.

Zubia igaro eta bide asfaltatuan metro batzuk bete eta gero, ezker aldetik ateratzen den pista hartu eta berehala hau utzi eta ezkerretik gorantz egin dugu. Apenas atsedenik ez duen oso igoera gogorra da eta bere malda biziak gainditzeak ahalegin handia eskatzen dute. Igoera ia osorik ipar aldeko ertzetik burutzen da eta Ezkietako harkaitzen azpiko aldean dagoen lepora iristean azken atsedena hartu dugu. Bidezidorra basoan barneratu eta sigi-sagan gorantz jo dugu. Aldapa geroz eta pikoagoa da eta kostata bada ere, tontorrera igotzeko azken ertz luzearen hasierara iritsi gara. Puntu honetatik gailurrera doan bide hautsiari aurre egin eta azken metroak bete ditugu Alkaxuriko tontorra zapaltzeko.  Ikuspegi paregabea: Iparlako harresia, Gorramakil eta Gorramendi mendi multzoa, Itsusiko haitzak, Iguzkimendi eta Artzamendi… eta horien mendean Urritzate eta Alkaxuriko haran ezkutuak.

Gorramakil eta Gorramendi

Abiapuntura heltzeko tenorean, gandor ziragarrian zehar, kontu handiz jaitsi gara Gorostiko lepora. Aurrean dugun Bardako kaskoa ezkerretik saihestu dugu eta xenda nabarmena segituz gorantz jo dugu gandor belartsuan zehar Gorramakil tontor aldera. Hona iristean, erabat aldatu da ikuspegia, perspektiba berri batekin egin dugu topo. Gorramakil, Otanarte eta Gorramendi tontorren gailurretan era guztietako arrastoak ikusi ditugu, antena erraldoiak, amerikarren base militarra izandako eraikuntzen hondakinak, asfaltatutako errepidea… inguru ederra ezabatu dituzten gizakiaren opariak. Eremu atsekabegarri honetatik Aizpitza antenaren ondoraino jaitsi gara, pista eta belazeak tartekatuz. Ezker aldetik saihestu eta berehala heldu gara abiapuntura.

Klikatu hemen ARGAZKIAK ikusteko

https://askemikel.blogspot.com/2015/02/urritzate-inguratuz.html

 

Tramacastilla ⛰️PUNTA COCHATA 1908mt. Sandinies

 LA COCHATA. Gailur eder eta berezia.Bere edertasuna silueta zorrotzean eta Eskarrako urtegiaren gainean duen kokapen bitxian datza, Pirinioetako koloso handiez inguratuta.  Otsailak 3. Elurra egin aurretik. 

Tramacastilla

Laguna Turbia

Ruta de las Casetas.

Camposulians 1650 mt

La Cochata

  

Igoera dibertigarria

 

http://mendipitxinkolore.blogspot.com/2022/05/tena-bailara-calcines-1927.html

 

Escarra Urtegia behean

 

Sandiniés

Ibilbidea

 

 

Alkaxuri Asfodeloen zirkutik

 

Iparla, Alkaxuri eta Gorramendiko mendiek gordetzen dituzten Urritzate eta Aritzakungo haran ezkutuak urtetan ohiko mendi ibilbideetatik at egon dira, baina egun bertaraino autoz gerturatu daiteke eta asko dira jasotzen dituzten bisitariak. Ordura arte zuten xarma galdu dutela esan daiteke, baina zorionez ez dute betidanik erakutsi duen edertasun  basatia galdu. Bi haran hauen artean, Alkaxuriko piramide perfektua harro altxatzen da eta bertara igo eta gero, bere magaletako batean marrazten den Asfodeloen zirkura jaitsiko gara bide basati batetik berriro Sumutsuko bentara itzultzeko.

 

Kotxea utzi dugun aparkaleku txikitik asfaltatutako bidetik beherantz egingo dugu Alkaxurira igotzeko erreferentzia den Sumutsuko bentaraino jaitsiz. Garai batean kontrabandista, ikazkin, artzain eta baserritarren biltokia zen bentatik bide asfaltatuan metro batzuk bete eta gero, ezker aldetik ateratzen den pista hartu eta berehala hau utzi eta ezkerretik gorantz egingo dugu.

 

Itsusiko Haitzek erakusten duten postal bikainari bizkarra emanez, apenas atsedenik duen igoera oso gogorrari ekingo diogu. Garo eta belar artean hedatzen den malda bizia gainditzeak ahalegin handia eskatzen du. Igoera ia osorik ipar aldeko ertzetik burutzen da eta Ezkietako harkaitzen azpiko aldean dagoen lepora iristean azken atsedena hartuko dugu.

 

Bidezidorra basoan barneratu eta sigi-sagan gorantz joko dugu. Aldapa geroz eta pikoagoa da eta kostata bada ere, tontorrera igotzeko azken ertz luzearen hasierara iritsiko gara. Puntu honetatik gailurrera doan bide hautsiari aurre egin eta azken metroak beteko ditugu Alkaxuriko tontorra zapaltzeko.  Ikuspegi paregabea: Iparlako harresia, Gorramakil eta Gorramendi mendi multzoa, Itsusiko Haitzak, Iguzkimendi eta Artzamendi… eta horien mendean Urritzate eta Aritzakungo haran ezkutuak.

 

Abiapuntura itzultzeko Asfodeloen zirkura jaitsiko gara gailurretik gertu ateratzen den mendiaren iparraldeko ertzetik beherantz eginez. Margo urdinez balizatutako xendatik jaisten hasiko gara, hasieran txilarrak tarteka xenda ikusgaitz bihurtzen duelarik. Ezproi eder hau tentuz hartu behar da. Altuera berehala galdu eta Jesus Mari Alkezar mendizale ezagunak ondo dioen moduan, Orinoko-Amazoniako oihanean aurki daitekeen antzeko eszenatoki batean murgilduko gara. Garo asko dagoen sasoian ez da komeni hemendik jaistea bidea zaildu eta ezkutatu egiten baita, beraz udaberria da garairik egokiena. Laster iritsiko gara Asfodeloen zirkuaren paretatzar gorrien ondora. Inguru honetan dauden izen bereko loreek ematen baitiote izena lekuari.

 

Pago txiki eta garo artean marrazten den zidor ahul eta ikusgaitzetik altuera galtzen jarraituko dugu Aritzakungo errekaren ertzera heldu arte. Bertan bainu bat hartzeko tentaziori eutsi, zubia igaro eta gertu dagoen pista zabalera aterako gara. Berekoetxea baserriaren ondotik pasa eta erraz iritsiko gara Sumutsuko bentaren ondora. Azken malda kotxea aparkatu dugun lekura igotzeko. Atzera begiratu eta Euskal Herrian dagoen mendi ederrenetako bati begira geratuko gatzaizkio. Desafiatzaile agertzen da.

 

Klikatu hemen ARGAZKIAK ikusteko

https://askemikel.blogspot.com/2015/02/alkaxuri-asfodelosetik.html

Euskal Mendi Korrikalariei Elkarrizketak

Pyrenaica aldizkariko zenbaki berri bakoitzarekin batera, Euskal mendi korrikalari bati eginiko elkarrizketa argitaratuko dugu; formatu orijinalean eta bere osotasunean.

Atal berri honen helburua euskal mendi korrikalariak hobeto eta gertuagotik ezagutzea izango da.

Gure hirugarren gonbidatua...

Lide Urrestarazu Agirre (Ordizia, 1999)

Guraso mendizaleak izanik umetatik izan du mendiarekin lotura estua. 10-12 urterekin atletismoan hasi zen eta 16 urte inguru zituela egin zuen jauzi mendi lasterketetara. Medikuntza ikasketak bukatu berri ditu eta elkarrizketa unean Skyrunner World Series zirkuituko lidertzan da.

Zegama-Aizkorri mendi maratoian helmugaratzen

Argazkia: www.lasterketak.eus

Noiz eta nola hasi zinen mendian korrika?

Umetatik izan dut mendiarekin lotura. Gurasoak oso mendizaleak izan dira eta txikitatik ibili izan gara mendi inguruan asko ahizpa eta biok. Betidanik gustatu zait mendi ingurura igo eta esploratze hori: hurrengo bailaran zer aurkituko duzun ikusi, pareko tontorrera igotzeko bidea topatu, uda garaian erreka zulo edo lakuren bat topatu bainu baterako…

10-12 urte ingururekin atletismoan ere hasi nintzen herriko taldean bertan. Lasterka egitearen sentsazioa gustatzen zitzaidan baina beti nahiago izan dut pistatik irten eta naturara gerturatu.

14-15 bat urterekin hasiko nintzen mendi ingurura korrika txikian hurbiltzen, aitarekin askotan. Mendian bixi aritzearen sentsazioa asko gustatu zitzaidan eta hortik gutxira jantzi nuen lehen mendi lasterketako dortsala, Beasaingo Garin auzoan egiten den mendi lasterketan. Hortik gutxira euskal selekzioan aritzeko aukera eman zidaten gazteen taldean eta ordutik jarraitu dut mendian korrika. Urtearen arabera gehiago edo gutxiago estutuz eta lehiatuz.

ACANTILADOS DEL NORTE

Argazkia: Guaresti

Mendi lasterketa kuttunena?

Ez zait erraza egiten bat hautatzea, euskal herriko asko bereziak dira ibilbideaz gain jasotzen duzun babesagatik, ingurukoekin lasterketaren aitzakiarekin egindako planengatik, sortzen den giroagatik…

Mundu mailan selekzioarekin lehiatzeko aukera izan ditudanetatik asko gogoan izateko modukoak dira paisaje eta ibilbide izugarriak dituztelako.

Baina bat esatekotan momentu honetan Zegama Aizkorri esango nuke. Mendiko lasterketekin lehen kontaktua bertan izan nuen, osaba ikustera joaten bai ginen askotan. Mendian korrika hasi nintzelarik ere parte harturiko lehen lasterketetako bat izan zen Zegamako Junior Trail-a, eta ordundik buruan izan dut noizbait maratoian parte hartzea. Aurten izan dut aukera lehen aldiz lasterketan irteteko eta egia esan oso-oso berezia izan da niretzat. Ibilbidea zoragarria, mundu mailako lasterkariekin lehiatzeko aukera, eta inon topatu ezin den afizioa. Baina hau alde batera utzita, batez ere etxeko lasterketa izanik ingurukoengandik jasoriko babes eta indarragatik izan da berezi niretzat.

Zein izan da Mendi lasterketetan izan duzun momenturik hunkigarriena? Eta gogorrena?

Pff zaila galdera honi erantzutea.

Hunkigarriena aurtengo Zegaman bizitakoa izan dela esango nuke.

Nire inguruko jende asko gerturatu zen animatzera, lagun, familia… eta ingurukoak zugatik emozionatuta ikustea… asko hunkitu ninduen zerbait izan zen, izugarrizko babesa sentitu nuen.

Bigarrenari erantzutea zaila zait. Mendi lasterketak jolas bezala ulertzen ditut, bizitzak badu gogortasun nahiko beste aspektu batzuetan. Noski sufritzen dudala hustuta eta dena emanda heltzen naizela metara, baina lasterketa batean dena ematera goazenean sufrimendu punttu honen bila ere bagoaz ezta?

Argazki bat aukeratu, zergatik?

Argazkia ez bideoa da baina hauxe aukeratuko nuke ;)

Irati Zubizarretak aurtengo Zegama Aizkorri mendi lasterketan Sancti Spirituko aldapa azpian emaniko animoak. Nigatik nola poztu zen ikusteak izugarri emozionatu ninduen.

ACANTILADOS DEL NORTE

Argazkia: Guaresti

Nola ikusten duzu mendi lasterketen etorkizuna? 

Azken urteetan gorakada handia izaten ari den kirola da. Geroz eta jende gehiago dabil mendian korrika, gero eta prestatuago, eta hori lasterketetan ere islatzen da: parte hartzaile gehiago eta maila ere gorantz doa.

Mendira korrika geroz eta jende gehiago animatzea positiboa dela esango nuke, osasuna sustatu eta jendea naturarekin kontaktua izatera bultzatzen baitu. Beti ere naturarekiko eta mendi eremuan dabilen gainontzeko jendearekiko errespetuz egiten bada.

Bestalde, asko profesionalizatzen ari den kirola da. Geroz eta diru gehiago mugitzen ari da mendi lasterketen munduaren inguruan eta hazten doan merkatu bat ari da sortzen.

Honek alde batetik kirolarien baldintzak hobetzea eta profesionalizazioa dakar. 

Baina, bestalde, inguruan sortu den merkatuak kirolaren inguruan sorturiko espektakulua bilatzen du, eta honek, modalitate hau burutzen den ingurunea, hau da, mendia bera, bigarren plano batean uztea ekartzen du askotan eta honekiko errespetua galtzea.

Zein da zure helburua 2024 urterako?

Denboraldiak orain arte eman duenaz asko gozatu dut eta helburu nagusia disfrutatzen jarraitzea izango da emaitzekin itsutu gabe.

Duela urtebete amaitu nituen medikuntzako ikasketak eta azken urte honetan mendiari denbora gehiago eskaintzeko aukera izan dut, emaitzak gehiegi bilatu gabe modu natural batean etorri direla esango nuke.

Argi dudana mendian ibiltzeak berak jada betetzen nauela da eta etorkizun hurbil zein urrunean mendiaz gozatzen jarraitu nahi dudala, nabilen modalitatea dena delakoa dela.

Momentu honetan korrika gustura nabil, jende eta toki asko ezagutu eta esperientzia berriak bizitzeko aukera ematen ari zait, eta ahal dudan bitartean honi eutsi nahi diot.

Lasterketei dagokienez, Skyrunner Word Series munduko kopa osatzen jarraitzeko asmoa daukat: Matterhorn Ultraks abuztuaren 23an, Gorbeia Suzien irailaren 28an, Asian jokatuko diren pare bat urri-azaroan eta finala azaroaren 16an Castellonen, Marató dels Dements. Honez gain euskal herrian ere beste lasterketaren bat egingo dut seguraski.

ZEGAMA-AIZKORRI

Argazkia: www.lasterketak.eus

Entrenamendu eta elikadurari dagokionez, prestakuntza edo planifikazio bereziren bat jarraitzen duzu? 

Ez dut ez entrenatzaile ez nutrizionistarik. Ez zait gustatzen errendimenduari begira eginiko planifikazio oso itxiek nire bizitzako beste alor batzuk behar baino gehiago baldintzatzea.

Entrenamenduei dagokienez, gutxi gora beherako plangintza bat egiten dut buruan eta gero inguruneko beste faktore/plan batzuen eta gorputzaren sentsazioen arabera moldatzen joaten naiz.

Elikadurari dagokionez ere antzeko, egunerokotasunean kalitatezko produktuetan oinarritutako elikadura bariatu bat eramaten dut baina plangintza itxirik gabe, gorputzari entzunez eta flexible izanez.

Aspektu honetan, flexibilitate hau mantentzea eta gorputzari entzunez jardutea beharrezko zaidala iruditzen zait bideaz gozatzen segitzeko eta ez erretzeko.

Mendi Lasterketen Euskal selekzioan aritzeak zer ekarri dizu?

Batez ere jende eta leku zoragarriak ezagutzeko aukera. Euskal Selekzioak Skyrunning munduko kopako zirkuituko hainbat lasterketetan parte hartzeko aukera eman dit, eta honekin batera, paraje ikusgarrietan korrika egin eta herrialde desberdinak ezagutzekoa.

Baina honez gain, lasterketetara taldean joateko aukera izatea gauza ederra da. Zaletasun antzekoak ditugun jendea elkartzen gara eta harreman estuak eraikitzen dira. Giro oso ona izan ohi dugu taldean eta bidaia bakoitzetik, eginiko lasterketa edo emaitza baino gehiago, bizitako eta konpartitutako momentuak dakartzazu bueltan.

Honez gain, mundu mailako kopa batean euskal herria ordezkatzekok aukera izatea gauza polita da.

BESTE ELKARRIZKETA BATZUK:

	Ainara Urrutia
	Aitor Zunzunegi