miércoles, 24 de febrero de 2021
Cueva de los Goros, Ganalto y Olazar desde Otogoien
El motivo principal de esta salida es la de visitar la Cueva de los Goros cerca de Huerto Arriba (Otogoien en Euskera). Se trata de una de las cavidades más famosas de Araba, y yo aun no las conocía. La cavidad tiene por entrada un espectacular porche de cinco ventanas de entrada situadas a dos alturas o niveles. Estan relativamente cerca de Vitoria-Gasteiz y tienen una entrada muy fotogénica y fácil de alcanzar (sobre todo ahora que esta marcado el acceso con una gran flecha hecha de piedras).
Y según he leido la oquedad de los Goros llega a tener un desarrollo de dos kilómetros, aunque yo me quede en la entrada, y en el nivel superior. El agua, mayoritariamente, brota de la cavidad inferior, aunque en época de mucha agua, ésta puede brotar de las ventanas superiores formando una caudalosa cascada. Por tanto deberemos extremar las precauciones en epoca de lluvias o tras las mismas. Mencionar tambien que dentro de ella se han encontrado, en las investigaciones realizadas en los años 60, restos visigodos (armas y un cinturón), y de las épocas de hierro y bronce..
Y aparte de visitar las cuevas, pues tambén pasaremos por las cimas de Olazar y Ganalto para hacer una circular de unos 13 km por la Sierra Badaia, perfecta para una mañanera tranquila o para un entreno de trailrunning ya que el terreno es muy comodo.
Mas info: https://zieft.blogspot.com/2021/02/olazar-ganalto-y-cueva-de-los-goros.html
martes, 23 de febrero de 2021
Peña Negra y Eskorla. Privilegios para las mas pequeñas
Hoy no os traigo ninguna aventura de las mias, bueno, o si. Ahora mis aventuras, casi siempre son en compañia, y de la buena, con las feminas de la casa. Intentando disfrutar como mejor podemos de la situacion actual en la que nos encontramos, pues aprovechamos para dispersarnos, respirar aire sin filtros, y encontrar nuestro rincon al aire libre donde poder quitarnos el bozal un rato (porque no decirlo, si es una realidad)
Aparcamos el vehiculo en el parking al que llega la pista de Onsoño, pero cuidado, que estamos dentro de los limites del Parque Natural de Goikomendi-Kuxkumendi, y es necesario disponer de permiso especial........
Seguir leyendo: https://nosoyuntxapeldun.wordpress.com/2021/02/07/pena-negra-y-eskorla-privilegios-para-las-mas-pequenas/
lunes, 22 de febrero de 2021
Manaslutik itsasora, Lur Uribarrenekin
“Ni uretan naiz patroia, mendian laguna naiz”. Pixka bat ezagutzen dugunok, badakigu bihotzez ari dela. Lur Uribarren (Elantxobe, 1987) txikitatik hasi zen arraun munduan, patroi, eta talde handietatik igaro da. Azken urteetan, ordea, mendian hasi eta zailtzen ari da, eta ez nolanahi gainera. Iaz, Ama Dablam-Everest espedizioan izan zen, Alex Txikonekin. Aurten, berriz, Txikon bera gidatzen ari den Manasluko espedizioan izan da. 8163m, munduko zortzigarren tontor garaiena da Manaslu. Erronka ez da erraza. Neguko lehen igoera poloniarrek egin zuten, 1984an, baina espedizioa azaroan hasita. Himalaiako espedizioetan abenduaren 21ean hasten da negua eta otsailaren 28an amaitzen. Horregatik, Manaslura negu betean igo nahi izan dute euskaldunek, Simone Moro (Bergamo, Italia, 1967) alpinista handia taldean dela. Espedizioa amaitu gabe itzuli da Uribarren Euskal Herrira, ikasketak eta arraun denboraldia tarteko. Lur patroia ezagutzen dute askok, guk Lur mendizalea ezagutu nahi izan dugu.
Zein izan da zure lana Alex Txikonek gidatutako espedizioan?
Taldeari laguntzea izan da nire lana, materiala eramaten, bidea prestatzen. Lan handia eduki dugu, elur asko zegoen oinarrizko kanpalekutik lehen kanpalekura eta gogorra izan da. Manaslu oso mendi haizetsua da, elurra botatzen duenean asko botatzen du, eta dena jartzen du hankaz gora. Behin baino gehiagotan gertatu zaigu zabaldutako arrastoa elurrak estali eta berriz zabaldu behar izatea.
Espedizioak asko aldatzen dira neguan eta udaberri-udazkenean, ezta?
Bai, espedizioa erabat aldatzen da garaiaren arabera. Gainera mendi bakoitza mundu bat da: Everestek Khumbu dauka, izotz kaskada, izotz eskalada egin behar da bertan; Ama Dablamen gerturatzeko bide osoa arkaitzezkoa da, ondoren ertz zorrotza dauka eta goian elur-izotza eskalatzeko; Manasluk lehen kanpalekuraino oso glaziar handia dauka eta elurra botatzen duenean asko pilatzen da behean. Gu joan garenean, elur asko zegoen eta lan handia izan dugu arrastoa zabaltzen eta sustoren bat edo beste ere bai. Glaziarra zeharkatzen ari ginela xerpa bat arrakala batean erori zen, zorionez sustoa baino ez zen izan. Neguan haizeak oso gogor jotzen du, tenperaturak oso hotzak dira eta baldintzak oso gogorrak. Izozteekin oso adi ibili beharra dago.




sábado, 20 de febrero de 2021
Areatza y Cuervo desde Vitoria-Gasteiz
Mas info: https://zieft.blogspot.com/2021/02/areatza-y-cuervo-desde-vitoria-gasteiz.html
jueves, 18 de febrero de 2021
Vuelta de las murallas de Lokiz
viernes, 12 de febrero de 2021
BULDER JAIZKIBELEN: UMEEKIN ESKALATZEN
Jaizkibeleko landetan gaude hirurok itsasoari begira, eta istant batez itxi ditugu begiak. Udagoieneko eguzkiak bere izpi gozoekin agurtzen gaitu, badoa bere amagana, mendebalderantza erretiroa hartzera.
Egun ederra bizi izan duguna, zinez, kresal, harri, ume eta lagunez inguratuta.
Urteak dira ez dudala bloke eskalada praktikatzen eta, egia esan, inoiz ez nau gehiegi erakarri eskalada mota honek. Betidanik pentsatu izan dut lesiboa, gogorra eta izugarri fisikoa dela, hala ere, sare sozialei esker, aspalditik jarraitzen ditut modalitate honetan ibiltzen diren mundu osoko eta Euskal Herriko bloke eskalatzaileak. Bestalde, gehienetan sokarekin “dantzan” dabiltzan lagun eta ezagun askok sokarik gabeko eskalada hau ere noizean behinean jolasa bailitzan praktikatzen dute. Euskal Herrian aspalditik ezagutzen dugu blokea, baina gurean orain hamar bat urtera arte leku sekretu eta bakan batzuetan besterik ez zen praktikatzen; jakin badakigu inor ez dela profeta bere herrian. Gaur egun, ordea, gero eta zale gehiago erakartzen ari den eskalada mota dugu hau, izan ere, Larraona eta Jaizkibel bezalako guneak izugarri hazi eta espainiar Estatuko erreferente bihurtu dira.
Artikulu edo kronika honen izenburuari erreferentzia eginez, esan behar dut orain urtebete pasatxo bizitza erabat aldatu zitzaigula gure umearen jaiotzarekin. Onerako jakina. Guraso moduan, bere etorrerak ordura arte ezezagunak ziren ateak zabaldu zizkigun, eta ordutik mendia, natura, eta eskalada uztar ditzakeen orekaren bila gabiltza. Nire ustez, hor dago gakoa; orekan, alegia. Batzuetan erraza da, beste batzuetan, berriz, nekez lor daitezke gure buruan aurreikusten ditugun harri-proiektu eta amets guztiak. Egia esan, ez naiz oso aholku zalea, baina bidetik zerbait ikasi badut zera da: familian eskalatu nahi baduzue, ez zaitezte etxean geratu, inor ez baita zuen bila joango. Guri, behintzat, jarrera proaktiboa eta iniziatiba izateak begiak zabaldu zizkigun oso-osoan, izan ere, hurrengo lerroak jarrera horren ondorio dira.
JAIZKIBEL
547 metrorekin Jaizkibel Gipuzkoako ipar-ekialdean dagoen mendia dugu, Higer lurmuturretik Pasaiako badiaraino doan mendilerroa hain zuzen, eta ekialdetik mendebaldera erliebe gorabeheratsua osatzen du. Mendiaren eremuak Hondarribia, Lezo eta Pasaia udalerrietara zabaltzen dira. Bestalde treking egiteko hamaika aukera desberdin eskaintzen dituen naturgunea da.
Eskaladari dagokionez, orain hamar bat urte eskalatzaile talde batek ezagutzera eman zituen hango bulder problema batzuk interneteko orrialde baten bidez, eta geroztik izugarri hasi den gunea dugu. 2011-2012. urtean Jaizkibeleko eskalada-gida atera zuten, baina nik dakidala ordutik ez da bigarren ediziorik kaleratu. Hala ere, Interneteko blog desberdinetan arakatuz gero, edota Facebookeko Jaizkibel Boulder taldean sartuta, nahi besteko informazioa lor daiteke hango harrietara inguratzeko. Geuk, behintzat, Facebookeko orrialdera jo genuen informazio bila, izan ere, ez genekien ezer hango parajeen inguruan: non lo egin, aproxa, ura, eguzkiaren kokapena, sektoreak, harrien tamaina eta zailtasuna… txalotzekoa da informazio hori guzti hori biltzeko ardura hartu dutenen lana; zer esanik ez bulder problemak zabaltzeko eta ingurua garbitzeko hartu zutenen erantzukizuna. Eskerrik asko.
KRONIKA
Larunbata. Asteotan aiko-maiko ibili ostean, azkenean, furgonetari hautsa kendu eta aspaldiko partez alabatxoarekin eskalatzera joatea erabaki dugu; 17 hilabete ditu eta bizi-bizi dago, orain ez bada noiz joango gara ba? Gainera orain dela urteak ikusi ez ditugun lagun batzuk animatuko zaizkigu euren semetxoarekin. Piloa poztu gara euren erantzunaren berri izan dugunean, gutxitan egoten baikara umeak dituzten lagunekin; are gutxiago eskalatzen duten lagunekin. Bestalde, pandemiak ez du horrelako planak egiteko beta handirik eskaintzen, baina probintzien arteko “ateak zabalik” daudela aprobetxatuz, Jaizkibelera joatea erabaki dugu. Interneten apur bat arakatu ostean, jakin dugu Hondarribian, Guadalupeko santutegiko atzeko partean, lo egiteko aproposa den parking erraldoia dagoela. Horrelakoetan, furgonetarekin gaua egiteko lekua bilatzerakoan zalantzak etor litezke, izan ere, aspaldion isun nahikotxo jartzen dabiltza baimendutako lekuetatik kanpo lo egiteagatik. Hala, parkinera heldu eta autokarabana nahikotxo zeudela ikusita, patxadaz hartu dugu: gure txokoa aukeratu, afaria prestatu eta bost izarretako ilunabarraz gozatu dugu. Gaua ere kategorikoa izan da, bai horixe! Hotz eta ihintza bota duen arren, oso gustura egon gara, eta ondoen gure umea.
![]() |
Hondarribiako parkinetik |
11:00ak inguru dira, eta eguzkiak epeldu du giroa. Gure gaueko parkinetik urrun samar geratzen denez eskalada gunea, furgoa hartu eta 4km gidatu dugu errepidearen eskumatara ikus daitekeen pista bat aurkitu arte. Eskaladarako tramankulu guztiak prest ditugu honezkero, baina umearen motxilatxoari errepaso on bat eman diogu garrantzizko zerbait uztearen beldur: kremak, tuperrak bazkariarekin, ura, pardelak, txupeteak, mantatxoak, jostailuak…eta abar. Konturatu orduko oinez ari gara, eta, noski, umea bere mendiko-motxilan sartuta gozo-gozo.
Hasiera batean nahiko argi izan dugu norantz abiatu behar ginen, gidako erreseinak (Internetetik hartuta) nahiko argiak baitira. Bistak izugarri politak dira, eta nekez azaldu daitezke hitzen bidez. Aurrez aur Kantauri itsasoa guri begira dugu, eta gehien bat gora-behera egiten duten landak ikusiko dituzte gure begiek. Ezkerretara pinudi handia dago, non – gidak horrela dio – sektore ederrak bezain gogorrak aurki daitezke, eta eskumatara beste baso bat barrunda daiteke. Oharrek diote 15-20 minutuko paseotxoa dela aproxa, baina dagoeneko birritan galdu gara pinu eta pottoka artean. Harri askorik ez da ikusten ingurumarian, eta, berez, begietatik ihes egiten duten ehundaka harri barreiaturik daude ingurunean. Azkenean, 45 minutu eta atsedenaldi parea hartu ostean, aurretik fitxatuta geneuzkan sektoreetara heldu gara. Pandemiaren erruz eskalatzaile gutxi ibili da Jaizkibel inguruan, hala, sasitza izugarri hazi da eta lehen irekita eta garbi zeuden bideak orain naturak estali ditu. Umea oso ondo portatu da, eta nahiko entretenituta egon da han-hemenka ikusi ditugun ardiei eta mendizaleei begira.
Handik eta ordu batera, sektorea nahiko txiki geratzen zaigula ikustean, Munandi izeneko sektorera jaistea erabaki dugu. Basotik maldan behera bi minutu eskas daude batetik bestera. Halako batean, gurekin elkartu behar ziren lagunak maldan gora ikusi ditugu, euren umea ere motxila barruan bilin-balan doala. Ia-ia agurtzeko astirik gabe beheko sektorean “oinarrizko kanpalekua” instalatzeko proposamena egin diegu, askoz erosoago egongo garelakoan. Esan eta egin. Motxilatik estera izugarri handia atera dut, eta bertan jarri ditugu umeak. Eurak, adi-adi, euren gurasoen joan-etorriak aztertu nahian dabiltza.
Oraingoan bete-betean asmatu dugula esango nuke, izan ere, bloke ederrak ditugu inguruan, batzuk oso errazak – hasi berrientzako modukoak –, eta beste batzuk nahiko gogorrak. Beste sektorearen aldean, hauxe apur bat ospela da, eta urriko eguzkiak nekez berotzen du jada. Blokeei dagokienez, 6b eta 6c arteko problema desberdinak probatu ditugu, baita berotzeko V graduko batzuk ere. Halaber, harriaren kalitatea oso ona da, hareharri itsaskorra. Esan behar dut, han, Jaizkibeleko basoan barna, lagun eta umeekin galduta, istant batez oso sentsazio bitxia sentitu dudala. Batetik, lagunenganako begirunea eta esker ona sentitu dut, gurekin horrelako momentu gozo bezain ederra partekatu nahi izateagatik, eta bestetik, plazerra. Niretzat, aita moduan, bizitzaren arnasgunetzat ditudan momentuak seme-alabekin bizitzeak ez du preziorik.
Gerora, goian utzi ditugun familia biak sortu dugun txokora batu zaizkigu, baita bakar-bakarrik etorritako frantsez bat ere. Eta han, nonbait eta nolabait, eskaladaz eta familiaz gozatu dugu. Horrelakoetan gertatu ohi den bezala, arin joan zaigu eguna eta konturatu orduko alde egin behar dugu. Gure lagunak han utzi ditugu, zoriontsu, egun zorgarri honen azken tantakadak edaten harri eta kresal artean, laster berriro elkar ikusiko dugun itxaropena galdu gabe.
martes, 2 de febrero de 2021
Anboto (1331m) el blanco tesoro.
Impresionante nevada

Ambiente

Ver reportaje completo: https://igertu.blogspot.com/2021/01/20210112-anboto-1331m-invernal-por.html
viernes, 29 de enero de 2021
El Alluitz más alpino
Contrastes

Alluitz visto desde el Astxiki

Contrastes

Ver reportaje completo: https://igertu.blogspot.com/2021/01/20200111-alluitz-1034m-y-astxiki-785m.html
viernes, 22 de enero de 2021
Invernal al Ganekogorta, el vigía de Bilbao

Descendiendo con el botxo al fondo

Se mete el sol

Ver reportaje completo: https://igertu.blogspot.com/2021/01/20200108-biderdi-877m-y-ganekogorta.html
miércoles, 20 de enero de 2021
Menditxiki. Kurtzegan desde Sendegi (Orozko)
Mas info: https://zieft.blogspot.com/2021/01/menditxiki-kurutzegan-desde-sendegi.html
lunes, 18 de enero de 2021
2021/01/07 Gorbea (1482m) desde Lanbreabe

En la cumbre con la cruz vistiendo sus mejores galas

Ver reportaje completo: https://igertu.blogspot.com/2021/01/20210107-gorbea-1482m-desde-lanbreabe.html
sábado, 16 de enero de 2021
ORTZANZURIETA desde ORREAGA/RONCESVALLES. 3-1-21
viernes, 15 de enero de 2021
2021/01/06 Itxina, un auténtico regalo de reyes
Primero pasaremos junto a las Atxas de Itxina

Para llegar al Ojo de Atxulaur

Adentrándonos en un paraje de ensueño

Llegando hasta Superlegor, una de las moradas de Mari

Ver reportaje completo: https://igertu.blogspot.com/2021/01/20210106-ojo-de-atxulaur-y-cueva-de.html
domingo, 10 de enero de 2021
2021/01/05 Txarlazo (933m) invernal
Aquí estuvimos hace casi 7 años cuando subimos por el Fraile y descendimos por el portillo de Goldetxo, en esta ocasión volvemos Jurgi y yo, para iniciarse con las raquetas y jugar en la nieve.


Ver reportaje completo: https://igertu.blogspot.com/2021/01/20210105-invernal-al-txarlazo-933m.html
sábado, 9 de enero de 2021
Trailrunning. Parc Natural del Montnegre i el Corredor (Catalunya)
Aprovechando una de las ventanas de confinamiento que permitían salir de Euskadi, nos acercamos hasta Catalunya a visitar a la familia. Aunque el plan inicial era haber hecho una circular por Montserrat, las limitaciones de movimiento no permitían salir de la comarca del Maresme, o sea que nos limitamos a subir a su techo comarcal (Turó d'en Vives) en una circular desde Sant Iscle de Vallalta. Y ya que la ruta y los caminos lo permitían, lo hicimos en la modalidad de trailrunning.
Aunque siempre recomiendo usar el GPS en rutas con muchos caminos, pistas, cruces, etc, en este track indicar que utilizaremos para la subida parte del GR5-Sendero de los Miradores o de los Parques Naturales, que desde Sitges va hasta Canet de Mar. Y nosotros en este caso, seguiremos el trazado de la etapa 12 (Sant Martí de Montnegre- Canet de Mar), pero en el sentido "ascendente", desde Sant Iscle de Vallalta hasta justo debajo del Turó de la Freixa. Luego ya para la bajada si que es recomendable tirar de "navegación" para volver al punto de inicio de la ruta ya que el camino que seguimos en la bajada puede inducirnos a ir hasta Can Ginebre y de ahi tener que volver por carretera hasta Sant Iscle.
Mas info: https://zieft.blogspot.com/2021/01/trailrunning-parc-natural-del-montnegre.html
lunes, 4 de enero de 2021
2021 hasteko, Elurraz gozatzen etxetik gertu
Aspaldian blogean sarrerarik egin gabe, mendiari edo mendi eskiari dagokionez aparteko irteerarik egin ez dotenez, aipatzekorik ez da egon eta. Aitatasuna, lanbide aldaketa, baserriko lanak, gauza asko batera etorri dira. Baina 2021 berri honetan bada aipatzekorik. Covidak, inguruko bazterrak ezagutzeko aukerak eman dizkigu, eta kasualki, piriniotara atera ezin garen honetan, elurra etxean bertan edukitzeko zortea ere eduki dogu.
Egunotan etxetik gertu egindako irteeren laburpentxo bat ikusi dezakezue pirukeriak blogean