Aizkorriko kanalen txokoa

Blogean sortutako Aizkorriko kanalen txokoaren berri eman nahi dizuet.

Blogean diodan moduan, aspaldi nenbilen Aizkorriko kanaletan egindako eskaladak leku berean biltzeko ideiarekin, “klik” bakarraz kanal eta irteera guztiak eskuragarri izateko. Ideia hau txoko honetan gauzatu da. Txoko honetan jasotakoa 2005ean hasitako lanaren fruitua da, mendi irteera askoren fruitua, irteera berrien bilaketan etxera esku hutsik itzulitako egun askoren fruitua. Bertan krokis, bideo, kronika, argazki eta bestelakoak topatuko dituzue.

Txokorako sarrera blogaren orri nagusitik izango da, azpian dagoen argazkiaren gainean klik eginez, hain zuzen ere.

Aste honetan Aizkorri zuriz jaintziko dela kontutan izanda, espero dut txoko hau baliagarri izatea. Badakizue, kontuz ibili eta eman eurreeeeeeee!!!!!

http://www.smithyrenbloga.com/p/blog-page_24.html

P.D. Argazkia Carlos Mediavilla urretxuarrarena da.

Circular a Aizkorri desde Otzaurte por tunel San Adrian

Todo un clasico... Aizkorri desde Otzaurte pasando por las ermitas de Sancti Spiritu, Santo Kristo y San Adrian. Cruzando las campas de Urbia y atravesando el tunel de San Adrian. Perfecta para una mañanera.

Mas info: http://zieft.blogspot.com.es/2017/11/20171122-circular-por-aizkorri.html

Karakate

Karakaten izan naiz gaur ere. Giro ederra dago. Eguzki hotza, belardiak lasai, zaldiak ere bai. Larunbateko jendetza eta zaratarik ez gaur. Zorteduna naizela pentsatu dut. Industriaren grisa eta mendien berdea uztartzen dituen bailara honetan jaio naizelako zortedun. Eta bidean noala larunbatekoak etorri zaizkit gogora. Hauxe da larunbateko Karakate, pentsatu dut.

Karakate da etxean esnatu, etxean gosaldu, eta irteera ordua baino 15 minutu lehenago jaistea herriko plazara. Agurtzea herrikoak eta kanpotik etorritakoak, eta sentitzea ingurukoen urduritasuna eta poza. Karakate da ikustea ama dendatik plazara datorrela, minutu bateko irteera bertatik bertara bizitzeko. Agarre parera iritsi eta ikustea lagunak eta haien seme-alabak txaloka.

Karakate da Julen Ansolaren sentimenduz beteriko argazkiak. Aitzolek maitasunez prestatutako babak. Ikustea elkarrekin urteko 365 egunetan Karakatera igotzen den jendea eta soilik azaroko larunbat seinalatuan igotzen dena. Pitxintxuk egindako txapela eta Mausitxako gazta. Karakate da ikustea 64 urteko aita aspaldiko ametsa betetzen; familia osoa dantzan jarri arren ingurukoek esandakoari entzungor eginda. Piruktisima ere Karakate da. Eta ikustea herri bat ilusioz gainezka: 50 minutuko mendi-ekitaldi batek nola eman dezakeen horrenbeste zeresan, aurretik eta gero. Lagun bihotzeko batek iaz esan zuen: urte osoan zehar egiten duguna Karakaterako prestakuntza besterik ez da, hau munduko txapelketa da.

Jendetza batu da aurten ere Karakaten. Ibon Iparragirre bera ere gurekin izan da. Gorakoan Alberto Zerainekin akordatu naiz. Egona zen Karakateko igoeran, Pakoren garaian. Himalaiara joan aurretik egin genuen afarian hitz egin genuen Karakateko igoeraz. Esan zidan: hemen banaiz, joango naiz. Nanga Parbaten, Mazeno ertzean, dago oraindik.

Mendi lasterketak goraldian daudenetik puri-purian dago mendiaren eta lehiaren arteko eztabaida. Nik neuk ere badut horren inguruko iritzia. Gustuko ez ditudan gauza asko ikusten ditut lasterketetan: besteak beste, mendizaletasunetik gutxi daukaten jokamoldeak. Baina gauza on asko ere ikusten ditut: mendizaletasunera bildu den jendea eta lagun berriak, esaterako. Nik uste dut lehia ez dagoela mendian edo mendi lasterketetan. Lehia gizakiongan dago, eta horrenbestez, gizakiak ukitzen duen arlo gehienetara iristen da lehia. Oraintsu lagun batek esan dit: bai loramen bai, himalaismoan ere bai, alpinismoan ere bai, eta perretxiko batzen. Ia denean dago lehia. Besterik da norberak nola bizi duen. Horixe da gakoa.

Larunbatean bai, erlojuaren aurka joan ginen Karakate gainera. Aurretik batzuk, atzetik besteak. Errekor denboretan batzuk, eta iristea soilik amets zutela bestetzuk. Euskaldunok sortzez gara apustu zaleak. Baina bihotzez diot, Karakate lehia baino askoz gehiago da. Hala sentitzen dut nik, eta hala adierazten didate inguruko lagunek.

Larunbatean aitarekin egin nuen beherako bidea; oinez, kontu-kontari. Egunero bezala Karakateko iturri sendagarrian edan genuen ura, eta Agarreko aska ederrean oinetakoak garbitu. Bertako antoxinak leku berean segitzen du gaur, lore gorri batez apainduta.

Urresteiko ertza (Atxarte)

Lagun batek esan dit: loramen, gaur hartu kaskoa eta arnesa, mendira joango gara eta. Eta halaxe izan da, mendira joan gara. Baina aitortu behar dut: kaskoa eta arnesa hartzeak urduritasuna eragin dit.

Arratsaldeko 17:00etan iritsi gara Mandiolara. Eta bat-batean ahaztu zait lanetik natorrela: ederra da oinetakoak belarretan aldatzea. Atxarteko harrobitik Aitz-Txiki eta Alluitz ikusten ditugu. Eguzkiak zertxobait epeltzen du giroa.

Erreka txiki bat gaindituz eskuin aldeko mendietara jo dugu. 15 bat minuturen buruan iritsi gara Urresteiko ertzaren magalera. Ni ez naiz eskalatzailea, ezta alpinista ere. Baina lagunak ongi ezagutzen nau, eta Urrestei nik egiteko modukoa dela badio, aurrera.

Lotu ditu sokak, mosketoiak eta torlojuak, eta eman dit burdina mordoa. Hasi da mendian gora. Arin, harrigarriki haitz lehorrean hazten diren belarrak ezker-eskuin saihestuz. Bost minutura oihu egin dit: zure txanda, loramen! Hasi naiz: hemen eskua, hemen hanka, ez hemen hanka, han eskua. Ezin dut. Eta goitik oihua berriro: begiratu haitzari, sentitu mendia, pentsatu eta egin! Ufa! Lehen oina jartzea izan da zailena. Hura jarrita, moldatu naiz lau hankan nola edo hala gora egiteko. Nik neuk ere saihestu ditut belar harroak. Kareharrian zulo ikaragarri sakonak daude. Eta helduleku bikain bihurtzen diren ertzak ere bai han-hemen. Horrela joan dira lehen metroak.

Nik badakit lagunaren ohiko martxa geldotzen ari naizela, baina ez nau kezkatzen. Badakit pozik dagoela ni gozatzen ikusita. Kosta ahala kosta. Elkartu gara lehen metroen ostean. Ondo zaude, ezta? Eta baietz egin diot. Orain elkarrekin goaz, gero hura aurretik eta ni behean soka ematen. Bideko burdinak jaso, soka hanka artetik atera, korapiloak desegin, eta tarteka Alluitzi begiratu. Ez dakit ordubete daramagun haitzean, edo egun osoa. Hego-haizea dabil gaur, eta iluntze ederra datorkigu. Ez dut behera asko begiratu, eta ez nau ikaratu garaierak. Ni neu ere harrituta nago, eta liluratuta. Etxeko bazterrekin liluratuta. Gure bazterrak.

Bagoaz aurrera. Badakit gorago pauso zailtxoago bat dagoela, bai behintzat niretzat. Igo da laguna, eta iritsi da nire txanda. Eta bai, mendiak neure lekuan jarri nau berriz. Ni ez naiz eskalatzailea. Lagunak lagunduta pasatu dut haitz zapala. Gora iristean han dago zain: ondo zaude? Ondo nagoela esan diot. Baina ez da nahikoa: begiratu begietara, ondo zaude? Horrelako uneak ezin dira hitzez azaldu, bizi egin behar dira.

Beti pentsatu dut mendiak jende zoragarria ekarri didala bizitzara. Arriskua segurtasun bihurtzen duen jendea. Horregatik lagunei askotan esaten diet: nork bere mendi-lagunak bilatu behar ditu. Ni neu ez naiz edonorekin joaten mendira, besteak beste, mendiarekiko errespetuagatik.

Eta jarraitu dugu aurrera. Eguna abailtzen. Udazken koloreak inguruan. Eguzkia lokartzen eta ilargia esnatzen. Kopetako argia makal, baina ilargiarena indartsu. Eta rapelean ere ez naiz trebe, baina jaitsi naiz, jaitsi nau, eta gozatu dut. Eta oinak berriro lurrean jartzean, lasaitua hartu dut, baina zinez eman dizkiot eskerrak lagunari, aspaldiko arratsalde ederrena oparitu didalako: mendian eta etxean, irribarre baten truke.

Esan diot gaurkoak luze iraungo didala barnean. Eta ohartu naiz zenbat maite dudan mendia, zenbat maite ditudan mendiko lagunak. Ohartu naiz ez naizela ez eskalatzaile, ez korrikalari, ez alpinista. Baina bai mendizale. Eta horrekin aski eta asko dela. Ikusten dut jendea marka hau eta beste egin nahi duena, mendi hau eta beste igo nahi duena, lasterketa luze bat eta are luzeagoa egin nahi duena. Nork bere mugak ezagutzea, horixe da mendia niretzat. Hala erakutsi zidaten niri, eta hala gozatzen dut nik.

Ederra izan da Urresteiko ertza. Nahikoa eta sobera loramenentzat. Han sentitutakoa jaso nahi izan dut hitzez eta irudiz. Han bizitakoa lagunarentzat eta niretzat izango dira bakarrik.

Ertzaren alderdi teknikoen inguruan gehiago jakiteko: http://eskalatzeneus.blogspot.com.es/2013/09/atxarte-urrestei-ertza-5b4c.html