Lunada es de Castillo (a)

Un martes mas que nos acercamos a Lunada. Esta vez de padrino a buen amigo que lleva años viendolo desde lo lejos y jamas iba a saber que hoy iba a estar conmigo en el paraiso.

Ya sabeis donde pinchar para ver el video de hoy: https://nosoyuntxapeldun.wordpress.com/2017/12/19/lunada-es-de-castillo-a/

Lunada. Otro cuasi Becerril con polvoron humedo

Esta vez, mejor entrar en el enlace para ver el video y asi tener informacion de como esta el tema por nuestra querida Lunada....

https://nosoyuntxapeldun.wordpress.com/2017/12/13/lunada-otro-cuasi-becerril-con-polvoron-humedo/

Planes con niñas. Humedal de Salburua y Bosque pintado de Oma

Llegaba el puente, y como ya planeara a primeros de año, el otoño me encanta, y queria compartir esta epoca del año con la familia. Con la pequeña con 1 añito recien hecho y la mayor a punto de los 3 años este mes, solo quedaba saber si la meteorologia acompañaria en algun sabado para poder empezar con los planes familiares al aire libre, que espero que empiecen a copar parte del espacio de este blog, aunque tambien he planteado iniciar otro a parte con estos eventos. De momento vamos con este tema.

Mas info: https://nosoyuntxapeldun.wordpress.com/2017/10/15/planes-con-ninas-humedal-de-salburua-y-bosque-pintado-de-oma/

LUNADA. Skimo (Becerril), trineos, muñecos de nieve y cocido montañes

Como si de la Marcha Radetzky en el concierto de año nuevo en Viena, cada año se abre la veda de nieve en el mismo sitio; no por gusto o placer, aunque tambien; sino por proximidad y porque Lunada es Lunada, no hay mas que decir.
Esta vez, 2 dias seguidos han tenido la culpa, y han podido ser 3. Si nos ponemos picajosos, este año la veda se abrió con el primer paseo a escasos 15min de casa, en Unza, camino al Salto del Nervion en un paseo que unio los ultimos coletazos de la noche con las primeras luces del alba.

Para ver un poco mas, ya sabeis donde pinchar:

LUNADA. Skimo (Becerril), trineos, muñecos de nieve y cocido montañes

Aizkorriko kanalen txokoa

Blogean sortutako Aizkorriko kanalen txokoaren berri eman nahi dizuet.

Blogean diodan moduan, aspaldi nenbilen Aizkorriko kanaletan egindako eskaladak leku berean biltzeko ideiarekin, “klik” bakarraz kanal eta irteera guztiak eskuragarri izateko. Ideia hau txoko honetan gauzatu da. Txoko honetan jasotakoa 2005ean hasitako lanaren fruitua da, mendi irteera askoren fruitua, irteera berrien bilaketan etxera esku hutsik itzulitako egun askoren fruitua. Bertan krokis, bideo, kronika, argazki eta bestelakoak topatuko dituzue.

Txokorako sarrera blogaren orri nagusitik izango da, azpian dagoen argazkiaren gainean klik eginez, hain zuzen ere.

Aste honetan Aizkorri zuriz jaintziko dela kontutan izanda, espero dut txoko hau baliagarri izatea. Badakizue, kontuz ibili eta eman eurreeeeeeee!!!!!

http://www.smithyrenbloga.com/p/blog-page_24.html

P.D. Argazkia Carlos Mediavilla urretxuarrarena da.

Circular a Aizkorri desde Otzaurte por tunel San Adrian

Todo un clasico... Aizkorri desde Otzaurte pasando por las ermitas de Sancti Spiritu, Santo Kristo y San Adrian. Cruzando las campas de Urbia y atravesando el tunel de San Adrian. Perfecta para una mañanera.

Mas info: http://zieft.blogspot.com.es/2017/11/20171122-circular-por-aizkorri.html

Karakate

Karakaten izan naiz gaur ere. Giro ederra dago. Eguzki hotza, belardiak lasai, zaldiak ere bai. Larunbateko jendetza eta zaratarik ez gaur. Zorteduna naizela pentsatu dut. Industriaren grisa eta mendien berdea uztartzen dituen bailara honetan jaio naizelako zortedun. Eta bidean noala larunbatekoak etorri zaizkit gogora. Hauxe da larunbateko Karakate, pentsatu dut.

Karakate da etxean esnatu, etxean gosaldu, eta irteera ordua baino 15 minutu lehenago jaistea herriko plazara. Agurtzea herrikoak eta kanpotik etorritakoak, eta sentitzea ingurukoen urduritasuna eta poza. Karakate da ikustea ama dendatik plazara datorrela, minutu bateko irteera bertatik bertara bizitzeko. Agarre parera iritsi eta ikustea lagunak eta haien seme-alabak txaloka.

Karakate da Julen Ansolaren sentimenduz beteriko argazkiak. Aitzolek maitasunez prestatutako babak. Ikustea elkarrekin urteko 365 egunetan Karakatera igotzen den jendea eta soilik azaroko larunbat seinalatuan igotzen dena. Pitxintxuk egindako txapela eta Mausitxako gazta. Karakate da ikustea 64 urteko aita aspaldiko ametsa betetzen; familia osoa dantzan jarri arren ingurukoek esandakoari entzungor eginda. Piruktisima ere Karakate da. Eta ikustea herri bat ilusioz gainezka: 50 minutuko mendi-ekitaldi batek nola eman dezakeen horrenbeste zeresan, aurretik eta gero. Lagun bihotzeko batek iaz esan zuen: urte osoan zehar egiten duguna Karakaterako prestakuntza besterik ez da, hau munduko txapelketa da.

Jendetza batu da aurten ere Karakaten. Ibon Iparragirre bera ere gurekin izan da. Gorakoan Alberto Zerainekin akordatu naiz. Egona zen Karakateko igoeran, Pakoren garaian. Himalaiara joan aurretik egin genuen afarian hitz egin genuen Karakateko igoeraz. Esan zidan: hemen banaiz, joango naiz. Nanga Parbaten, Mazeno ertzean, dago oraindik.

Mendi lasterketak goraldian daudenetik puri-purian dago mendiaren eta lehiaren arteko eztabaida. Nik neuk ere badut horren inguruko iritzia. Gustuko ez ditudan gauza asko ikusten ditut lasterketetan: besteak beste, mendizaletasunetik gutxi daukaten jokamoldeak. Baina gauza on asko ere ikusten ditut: mendizaletasunera bildu den jendea eta lagun berriak, esaterako. Nik uste dut lehia ez dagoela mendian edo mendi lasterketetan. Lehia gizakiongan dago, eta horrenbestez, gizakiak ukitzen duen arlo gehienetara iristen da lehia. Oraintsu lagun batek esan dit: bai loramen bai, himalaismoan ere bai, alpinismoan ere bai, eta perretxiko batzen. Ia denean dago lehia. Besterik da norberak nola bizi duen. Horixe da gakoa.

Larunbatean bai, erlojuaren aurka joan ginen Karakate gainera. Aurretik batzuk, atzetik besteak. Errekor denboretan batzuk, eta iristea soilik amets zutela bestetzuk. Euskaldunok sortzez gara apustu zaleak. Baina bihotzez diot, Karakate lehia baino askoz gehiago da. Hala sentitzen dut nik, eta hala adierazten didate inguruko lagunek.

Larunbatean aitarekin egin nuen beherako bidea; oinez, kontu-kontari. Egunero bezala Karakateko iturri sendagarrian edan genuen ura, eta Agarreko aska ederrean oinetakoak garbitu. Bertako antoxinak leku berean segitzen du gaur, lore gorri batez apainduta.